بی اختیاری ادرار در زنان و روش های درمان آن

بی اختیاری ادرار یک عارضه بسیار شایع در بین خانم ها می باشد و ۳۰ تا ۵۰ درصد از آنها را تحت تأثیر قرار دهد. بی اختیاری ادرار در زنان دو برابر بیش از مردان اتفاق می افتد و بیشتر در خانم های مسن اتفاق می افتد. در صورت عدم درمان، بی اختیاری ادرار می تواند در فعالیت های روزانه تداخل داشته و منجر به کاهش کیفیت زندگی آنها شود.

بسیاری از خانم ها آن را شرم آور می دانند بنابراین به دنبال روش های درمانی آن نیستند و از رفتن به پزشک خجالت می کشند، اما باید بدانید که طیف وسیعی از درمان ها وجود دارد که می تواند در برطرف کردن مشکل بی اختیاری ادرار کمک کننده باشد.

انواع بی اختیاری ادرار

انواع مختلفی از بی اختیاری ادرار وجود دارد که شایع ترین آنها بی اختیاری استرسی می باشد.

• بی اختیاری استرسی:معمولا در اثر فشار بر روی شکم ایجاد می شود (به عنوان مثال وقتی می خندید، سرفه می کنید، عطسه می کنید یا هنگام بلند کردن جسمی از زمین، انجام ورزش).
• بی اختیاری فوریتی:در این شرایط فرد نیاز به تخلیه سریع ادرار دارد و به دنبال آن ممکن است خروج غیر عادی ادرار اتفاق بیفتد. عواملی مانند عفونت های ادراری موجب بروز این عارض می شود.
• بی اختیاری سر ریزی:عدم خالی شدن کامل مثاله و چکیدن ادرار به صورت قطره قطره بی اختیاری سرریزی نامیده می شود.
• بی اختیاری عملکردی:گاهی فرد به دلیل اختلالات جسمی که دارد ممکن است نتواند به موقع خود را به توالت برساند و همین عامل موجب نشت ادرار در وی می شود.
• بی اختیاری مختلط:تجربه بیش از یک نوع بی اختیاری های ادراری، بی اختیاری مختلط نامیده می شود.

چه عواملی موجب بی اختیاری ادرار می شوند؟

همیشه عوامل موثر بر بروز عارضه بی اختیاری در یک زن مشخص نیست. دوران بارداری، وزن اضافی و تغییر در میزان ترشح هورمون ها، کف لگن خانم ها را تضعیف می کند. همچنین فشار وارد شده به لگن هنگام زایمان و رسیدن به سن یائسگی موجب تضعیف بیشتر این عضلات می شود. در دوران یائسگی میزان ترشح هورمون های زنان استروژن که به تقویت عضلات کف لگن کمک می کند، به شدت کاهش پیدا می کند.

همچنین عوامل دیگری مانند یبوست، پرولاپس یا افتادگی رحم و مثانه ، بالا رفتن سن، مانند سکته مغزی، بیماری پارکینسون، بینایی بد و ناتوانی در حرکت از جمله عواملی است که موجب بی اختیاری ادرار یک خانم می شود.

تشخیص بی اختیاری ادرار

تشخیص بی اختیاری ادرار با بررسی سابقه پزشکی فرد انجام می شود ممکن است معاینه فیزیکی برای ارزیابی آناتومی ناحیه لگن انجام شود. برای بررسی شواهد عفونت باید آزمایش ادرار (ادرار) انجام شود. اگر تشخیص پس از این ارزیابی های اولیه نامشخص باقی بماند یا علائم پس از درمان های اولیه بهبود نیابد، ممکن است آزمایش های اضافی لازم باشد.

بی اختیاری ادرار چگونه درمان می شود؟

نوع درمان بی اختیاری ادرار به عوامل زیر بستگی دارد:

• نوع بی اختیاری ادرار
• شدت بیماری
• سن ، سلامتی و تاریخ پزشکی بیمار

پزشک شما ممکن است بیمار را به فیزیوتراپیست زنان یا پزشک متخصص در مشکلات لگن زنان ارجاع دهد. آنها ممکن است یک یا چند مورد از این گزینه های درمانی را توصیه کنند:

اصلاح درمانی رفتاری

پزشک می تواند روش هایی را جهت درمان پیشنهاد دهد. این موارد می تواند شامل محدود کردن مصرف مقدار مایعات، کاهش مصرف کافئین باشد.

تمرینات کف لگن

کف لگن شامل گروهی از ماهیچه ها و رباط ها می باشد که مثانه، رحم (رحم) و روده را پشتیبانی می کند. این مهم است که همه خانم ها برای جلوگیری از ضعف یا بهبود قدرت، هر روز در طول زندگی خود، عضلات کف لگن خود را انجام دهند.

باز آموزی مثانه

هدف کلی بازآموزی مثانه، بازگرداندن عملکرد طبیعی مثانه است. تحقیقات نشان می دهد که بازآموزی مثانه یک درمان مؤثر برای برخی از انواع مشکلات مثانه است.

مصرف دارو

مصرف دارو برخی پیام های شیمیایی موجود در اعصاب اطراف مثانه را مسدود می کنند، که عضلات مثانه را شل می کنند تا ظرفیت مثانه بیشتر شود. برخی داروها می توانند دیواره مجاری ادرار را ضخیم تر کنند. نجویز داروهایی مانند استروژن موضعی، داروهایی جهت آرام کردن یک مثانه فعال، تقویت عضلات مثانه می تواند در درمان بی اختیاری ادرار کمک کننده باشد.

عمل جراحی

چانچه سایر روش های درمانی موثر نبودند پزشک می تواند با استفاده از روش جراحی مشکلات مربوط و موثر در بروز عارضه بی اختیاری ادرار را درمان کند.

کلام آخر

بی اختیاری ادرار یکی از بیماری های شایع در خانم ها می باشد که به دلایل مختلفی ایجاد می شود. بی اختیاری ادرار در خانم ها می تواند موجب کاهش اعتماد به نفس و شرمساری آنها شود بنابراین اغلب به دلیل عدم مراجعه به موقع به یک متخصص زنان، درمانی نیز صورت نمی گیرد. اما باید توجه داشته باشند در صورت مراجعه به موقع به پزشک و آغاز درمان می تواند در بهبودی هر چه سریع تر آنها تاثیر بسزایی داشته باشد. روند درمانی غیرجراحی این بیماری به زمان زیادی نیاز دارد پس بیماران باید در طول درمان صبر و حوصله زیادی داشته باشند.